گاهی بدون اینکه اتفاق بیرونی خاصی افتاده باشه، حس ناخوشایندی در زندگی تجربه میکنیم. شاید همهچیز ظاهراً خوب باشه: شغل داریم، خانواده داریم، سلامت نسبی داریم؛ اما در درونمون احساس رضایت نمیکنیم. یکی از دلایل مهم این نارضایتی، افکاریه که
گامی برای شناخت عمیقتر خود خودشناسی یکی از ارکان اصلی سلامت روان و رشد فردی است. در زندگی روزمره، ما اغلب درگیر مسئولیتها و دغدغههای مختلفی میشویم که فرصتی برای تأمل و شناخت عمیقتر خود یعنی خودارزیابی باقی نمیگذارد. اما
آیا تا به حال شده وقتی استرس دارید، احساس سردرد کنید یا معدهتان درد بگیرد؟ این دقیقاً همان چیزی است که به آن اختلالات روانتنی گفته میشود. در این شرایط، مشکلات روحی و روانی ما، مثل استرس و اضطراب، باعث
افسردگی؛ مهمانی ناخوانده در ذهن و جسم غم، بخشی طبیعی از زندگی انسان است. همه ما شکست عاطفی، از دست دادن عزیزان یا ناامیدی شغلی را تجربه میکنیم. اما زمانی که این غم پایدار شود، مانند سایهای سنگین بر تمام
سبکهای دلبستگی در بزرگسالان یکی از موضوعات مهم در روانشناسی است که تأثیر شگرفی بر کیفیت و پایداری روابط ما دارد. اینکه چرا برخی افراد به راحتی به دیگران اعتماد میکنند و ارتباطات عمیقی میسازند، در حالی که برخی دیگر
کمالگرایی مفهومی است که بسیاری از ما در طول زندگی تجربه میکنیم. این ویژگی زمانی به چالش بدل میشود که استانداردهای غیرواقعی و سختگیرانهای برای خود تعیین کنیم و ارزش خود را فقط بر اساس دستاوردها بسنجیم. در ادامه این
رواندرمانی، که گاهی به عنوان مشاوره یا درمان روانشناختی و یا سایکوتراپی شناخته میشود، فرآیندی است که طی آن افراد با کمک یک متخصص روانشناس به شناسایی، مدیریت، و بهبود مشکلات خود از نظر روحی، احساسی، و رفتاری میپردازند. این
حسادت چیست؟ حسادت، احساسی رایج اما پیچیده است که میتواند روابط و سلامت روان را تحت تأثیر قرار دهد. این احساس از مقایسه خود با دیگران ناشی میشود و معمولاً با ترس از دست دادن یا نارضایتی از داشتههای خود
اضطراب اجتماعی (social anxiety disorder )، یکی از شایعترین مشکلات اضطرابی است که به شکل ، ترس شدید از قضاوت دیگران یا خجالت کشیدن در موقعیتهای اجتماعی تجربه میشود. این اختلال بر جنبههای مختلف زندگی افراد، از تحصیل و شغل
نشخوار فکری، یکی از حالتهای روانشناختی است که بسیاری از افراد، بهویژه در زمان استرس یا اضطراب، آن را تجربه میکنند. در این وضعیت، فرد مدام درباره مشکلات، اشتباهات گذشته یا نگرانیهای آینده فکر میکند، بدون اینکه به نتیجهای سازنده